Osteopathie info

Chronische rugpijn, uitstralende pijn in arm of been, migraine, whiplash, slechte darmwerking, buikpijn. Veel mensen leven met dit soort klachten die niet makkelijk te behandelen zijn. In sommige gevallen zijn er middelen waarmee de pijn kan worden bestreden, maar vaak kunnen die de oorzaak niet wegnemen, waardoor de klacht steeds terugkomt. In zo’n geval kan een osteopaat worden geraadpleegd.

De ruim 100 Nederlandse osteopaten zijn opgeleid om op zoek te gaan naar de oorzaak van een klacht die bijvoorbeeld bij chronische rugpijn soms wel eens kan liggen in een vastzittend gewricht in schedel, wervelkolom of voet, waar de patiënt geen weet van heeft. Een osteopaat onderzoekt niet alleen de regio waarin de klacht optreedt, maar het hele lichaam en gaat daar aan het werk waar hij de oorzaak aantreft. Osteopathie is een manuele geneeskunde, dat wil zeggen dat een osteopaat bij de behandeling alleen de handen gebruikt. Apparaten of medicijnen komen er niet aan te pas.. De behandeling stimuleert het zelfgenezend vermogen van het lichaam. En dat werkt vaak verrassend, zo leert de praktijk.

De resultaten van osteopathische behandelingen zijn veelbelovend. Mensen die onvoldoende baat vonden bij andere behandelingen, werden vaak wél geholpen dankzij osteopathie.

De naam

Osteopathie is een samenvoeging van de twee Griekse woorden ‘osteon’ en ‘pathos’. ‘Osteon’ betekent weefsel, de meest dichte vorm van weefsel is ‘os’, wat bot betekent en ‘pathos’ (denk aan b.v. sympathie) betekent gevoel. Dus in de osteopathie gaat het om het voelen van de (beweging van de) weefsels.

Het ontstaan

De osteopathie vindt zijn oorsprong in de vorige eeuw en is ontwikkeld door de Amerikaanse arts Andrew T. Still (1828-1917). Hij combineerde zijn medische kennis met zijn eigen, nieuwe inzichten. Zo kwam hij tot het inzicht dat alle lichaamsweefsels een zekere mate van beweging behoren te vertonen en dat verlies van deze beweeglijkheid een nadelige invloed heeft op de gezondheid. Hij ontwikkelde een manier om met zijn handen weefsels met verminderde beweeglijkheid in het lichaam te kunnen opsporen. Met speciale handelingen herstelde hij de beweeglijkheid, om zo een genezende effect op het lichaam uit te oefenen.

Deze behandelwijze was toen al en is nu nog steeds revolutionair omdat het lichaam wordt aangezet tot zelfgenezing op ogenschijnlijk eenvoudige en subtiele wijze.

Een uitspraak van Still in dit verband is:
“Daar, waar de weefsels goed beweeglijk zijn, krijgt ziekte geen kans”

In 1891 stichtte Still in Kirksville ‘The American School of Osteopathie’. Dit was het startsein voor een verdere uitwerking en ontwikkeling van de osteopathie. De laatste tien jaar raakt osteopathie ook in Nederland steeds meer bekend.

De osteopathische denkwijze is holistisch, d.w.z. er wordt geen ziekte behandeld, maar de zieke mens!

Belangrijk binnen de osteopathische denkwijze is het feit dat alles in het menselijk lichaam beweeglijk is, bewegen kan en vooral bewegen moet! Deze bewegingen gaan van groot (armen en benen en romp) tot zeer klein en specifiek (organen en zenuwstelsel). En wel 24 uur per dag.

In de Verenigde Staten en Engeland is osteopathie inmiddels een erkende vorm van gezondheidszorg geworden. In Engeland was de inmiddels overleden Prinses Diana beschermvrouwe van de osteopaten. Via Engeland en Frankrijk is de osteopathie in Europa bekend geworden. Zo ook in Nederland. In Europa gaat men osteopathie steeds meer erkennen.

Zelfgenezend vermogen

Elk mens heeft van nature een innerlijke kracht die er naar streeft het lichaam zo gezond mogelijk te houden, zich te verdedigen en aan te passen, waardoor ziekte overwonnen kan worden. Eén van de belangrijkste principes van dit zelfgenezend vermogen is de kracht van het lichaam om de vloeistofstroom in de weefsels op gang te houden. Hieronder volgt een korte uitleg.

Ons lichaam is opgebouwd uit cellen. Een groep cellen met dezelfde soort functie is een weefsel, zoals een spier, een bot, een orgaan en buik- of hersenvliezen. Elk weefsel heeft een bepaalde taak. Om deze uit te voeren hebben de cellen voeding en zuurstof nodig. Dit gebeurt via een transportsysteem: de vloeistofstroom langs de cellen. De afvalstoffen, die de cel uitscheidt, worden hierlangs ook afgevoerd. Zo wordt het weefsel ververst en stroomt er voldoende voeding langs de cellen. Het lichaam blijft gezond zolang de vloeistofstroom intact blijft en de weefsels soepel, elastisch en beweeglijk zijn.

Wanneer weefsels hun beweeglijkheid verliezen vermindert de aan- en afvoer van de vloeistofstroom en daardoor raakt het weefsel verzadigd met afvalstoffen. Het weefsel verzuurt en de cellen worden zwak of ziek. Ze kunnen hun taak niet meer goed uitoefenen. Dit kan pijnklachten geven en verstoort allerlei mechanismen, waardoor iemand uiteindelijk ziek kan worden.

Als de vloeistofstroom in de weefsels zich niet op eigen kracht herstelt, bevordert de osteopaat dit door de beweeglijkheid van de weefsels te verbeteren en daardoor neemt het zelfgenezend vermogen van het lichaam weer toe.

Uitgangspunten van de Osteopathie

• Biologisch is de mens één geheel en alle afzonderlijke delen (systemen) beïnvloeden elkaar.
• Alles in het menselijk lichaam is beweeglijk, kan bewegen en moet bewegen.
• De mens draagt in zich een zelfgenezend vermogen, osteopathie activeert dit.

Hoe ontstaat bewegingsverlies van weefsels? Bewegingsverlies ontstaat door oorzaken van buiten af of door processen in het lichaam zelf. Overbelasting van weefsels speelt hierbij een centrale rol.

Te grote krachten van buitenaf tasten de kwaliteit van weefsels aan, dit leidt tot verhardingen. Het gaat dan bijvoorbeeld om een harde val of kneuzing (ook in het verre verleden), een operatie, botbreuk of soms zelfs een gecompliceerde tandheelkundige behandeling. Ook een zware bevalling of een vacuümverlossing waarbij het schedeltje van de baby veel te lijden heeft, kan aanleiding geven tot bewegingsverlies.

Processen vanuit het lichaam zelf verlopen ingewikkelder.

• Erfelijkheid kan een rol spelen; bepaalde families hebben van nature een hardere of stuggere bouw.
• Ontstekingen in weefsels kunnen littekens achter laten.
• Overbelasting door verkeerde voeding kan uiteindelijk leiden tot ophoping van gifstoffen, waardoor de weefsels verharden.
• Andere interne krachten, en vaak veel subtieler, zijn gevoelens en emoties. Organen en weefsels worden hierdoor beïnvloed.. Langdurige stress en spanning zetten de (bij)nieren en darmen onder druk. Lever en gal hebben het zwaar te verduren als ergernis, irritatie, woede, niet kan worden geuit. Angst werkt verstijvend. Dit heeft nadelige gevolgen voor o.a. beweging van nieren en longen. We hebben het over gewone, dagelijks voorkomende emoties, maar het negatieve effect is het gevolg van het langdurig bestaan daarvan.

Bron: Osteopathie